Interview met Nicolae Negură

Een productieve illustrator die kunst diep in zich heeft en barst van de creativiteit. Hij creëert boeiende werken met zijn personages en levenstaferelen, soms surrealistisch, die ons meenemen in zijn kleurrijke, dromerige en diepe verbeelding. Nicolae Negură is een Roemeense illustrator die nu al 10 jaar in Lissabon woont. Hij vertelt ons over zijn achtergrond, zijn inspiraties, zijn projecten en zijn leven als Lissabonaar.

Wanneer ben je begonnen met het maken van illustraties? 

Ik begon met illustraties in 2010. Ik had mijn eerste illustratieklus met een Roemeense zangeres voor een muziekschool. Ik begon illustratie te doen op de universiteit. Het produceren van inhoud voor de universiteit wakkerde mijn liefde voor illustratie aan.

Wat voor soort illustrator ben jij? 

Ik denk dat ik tussen commercieel en niet-commercieel zit. Ik doe samenwerkingen met merken, voor lokale merken, dus ik ben een meer commerciële illustrator geworden. Ik werk voor redactionele projecten, zoals boekomslagen, tijdschriften, advertenties, posters, verpakkingen, enz. Ik heb ook merchandising gedaan, een beetje van alles. Toen ik nog studeerde richtte ik me op kinderboekenillustratie, maar nu niet meer. Ik ben uit de wereld van kinderboeken gestapt, maar ik ben erg geïnspireerd door strips. Ik begon strips te maken, maar ik deed nooit meer dan zes pagina's.

Heb je een boek gedaan met een schrijver? 

Ik deed het met een groep kunstenaars uit Roemenië en met Franse professoren. De Franse professoren kwamen naar onze universiteit, dus maakten we samen een boek over die periode, toen ik studeerde. En toen maakte ik een aantal kleine strips voor een Roemeens tijdschrift genaamd Revista Comics. 

Is het een bekend tijdschrift?

Het is zowat de enige, denk ik. Het is een collaboratief tijdschrift.

Werkt u veel met Roemenen in uw land? 

Niet zo veel. Ik ben daar begonnen, maar ik vond mijn stijl in Lissabon, toen ik naar Portugal verhuisde. Voordat ik Roemenië verliet, was ik een beetje onzeker over wat ik zou doen. En toen ik hierheen verhuisde, begon ik te werken als grafisch ontwerper en als freelance illustrator. Ik begon mijn stijl te definiëren. Ik werd meer een illustrator en Lissabon heeft echt mijn stijl bepaald. Ik werk nog steeds met Roemenen, enkele bedrijven hebben me enkele weken geleden gecontacteerd om samen te werken. Maar het is niet zoals vroeger, mijn naam komt niet meer zo vaak voor denk ik. (lacht)

Is Nicolae Negură je echte naam?

Ja, Negurã betekent mist of nevel in het Engels.

Oh cool, dat is leuk. Doe je soms fan art of een fanzine?

Als je verwijst naar mijn portretten op Instagram. Ja, ik heb veel fan art van series gedaan.

Heb je tatoeages? 

Ik doe zelf geen tatoeages, ik teken voor tatoeages, maar ik ben nooit tevreden, artistiek gezien. Ik heb kleur en zwart-wit tekeningen gemaakt voor tatoeages, maar ze respecteerden mijn tekenlijnen niet. Ooit vroeg een man me of hij mijn ontwerp mocht gebruiken voor zijn tatoeage, en ik zei oké, maar uiteindelijk was het ontwerp niet mooi, hoewel het een mooi eerbetoon aan mij was. Voor de andere tatoeages, werd ik betaald voor het ontwerp, maar toen ik het eindresultaat zag, was ik oh oh (lacht). Het was meer een interpretatie van mijn tekening. 

Persoonlijk, als ik uw illustraties zie, voel ik echt het personage en de scène. Het is alsof je illustraties een scène uit een film zijn. Werk je als een storyboarder?

Is mijn proces vergelijkbaar met storyboarden? Ja, ik heb geen storyboarding voor film gedaan, maar toen ik illustratie studeerde was dat iets wat ik eigenlijk wilde doen. Maar ik gebruik hetzelfde proces. Ik maak veel schetsen. Ik haal veel inspiratie uit films en ik hou van filmische of fotografische scènes. 

Werk je voor de bioscoop?

Ik heb wat illustraties gemaakt, ik bedoel, ik heb wat personage ontwerpen voor de film gemaakt, maar het project is niet gelukt. Ik tekende het personage voor deze film. Maar ik weet niet wat er gebeurd is. Ik heb ook posters gemaakt voor een korte film en een voor een documentaire. Voor de documentaire was het grafisch ontwerp, ik stelde voor om illustraties te maken, maar zij gaven er de voorkeur aan om in de richting van grafisch ontwerp te gaan. Het had niets te maken met wat ik nu doe, het was grafisch ontwerp.

Heb je een favoriete regisseur?

Charlie Kaufman, hij deed Being John Malkovich (1999). Mijn favoriet van hem is Synecdoche New York (2008). Ik raad het aan, het is een zeer goede film, en het is een van mijn favoriete films.

Met wie droom je ervan om te werken?

The New Yorker, ja. Ik denk dat het de droom is van elke illustrator. Eigenlijk zou ik graag werken voor Absolut Vodka, voor Nike, ze maken geweldige illustraties, maar mijn grootste droom is de New Yorker. Ik zou graag op de cover van de New Yorker staan. 

Dus je werkt en woont in Lissabon. Wat vind je leuk om te doen in Lissabon?

Ik ga graag uit. Ik hou van het nachtleven hier. Rondlopen, flaneren langs de rivier en het strand. Ik hou van de Taag, en van mijn buurt, ik woon vlakbij Graça.

Waarom heb je ervoor gekozen om naar Lissabon te komen?

Mijn zus heeft hier een Erasmus gedaan, en het idee speelde al enkele jaren in mijn achterhoofd. Het eerste jaar, eigenlijk de eerste week, toen ik probeerde te werken als grafisch ontwerper. Ik dacht, niets gewaagd, niets gewonnen. Ik moet reizen om iets te doen. Dus heb ik me aangemeld voor een vrijwilligersproject in Spanje, Griekenland en Portugal. En de eerste die me antwoordde was Portugal en zij accepteerden me. Dus kwam ik hier en kreeg de studiebeurs. 

Werkt u aan nieuwe projecten? En wil je over hen praten?

Het zit in mijn hoofd, het is cerebraal. Ik zei tegen mezelf, ik ga mijn personages anders bewerken. Ik zie wel wanneer ik klaar ben, ik heb geen haast. Ze zijn allemaal persoonlijk. Een van hen is bijna klaar. Ik heb vorig jaar een persoonlijk project gedaan genaamd "De Eerste Quarantaine". Met de tweede quarantaine werkte ik zoals de eerste versie, maar deze keer meer over het opgesloten zitten thuis. Deze tweede versie gaat over gevangen zitten in onze geest. Na deze verschillende opsluitingen, denk ik dat het zwaarder is voor iedereen. De tweede quarantaine was deprimerender, dus het tweede deel gaat over eenzaamheid en ongemakkelijk thuis zijn. Ik heb ook enkele grotere acrylschilderijen gemaakt, evenals portretten en enkele landschappen. Het is een project over niet in slaap kunnen vallen en over dromen.

Schilder je buiten?

Ja, ik heb buiten geschilderd. Het is erg mooi, ik schilder liever buiten. Ik ben nog niet echt verder gegaan met mijn muurschilderingen hier. Ik heb er een paar gedaan en ze zijn niet erg groot. Dus ik heb nog niet de stap genomen om ze op gebouwen te doen. Mijn laatste muurschilderingen waren in 2019. Ik heb gesolliciteerd naar projecten, maar heb geen succes gehad. Ik zal in de toekomst zien. Ik hou er echt van om buiten te schilderen. Mensen die langskomen, soms brengen ze voedsel, water. Het is erg leuk, en het haalt je uit de eenzaamheid van de artiest, het is een mooi ding.

Ben je een dromer? Heb je intense dromen?

Dromen maken me ongerust. Dat is waarom ik dit project doe. Ik heb altijd problemen met in slaap vallen, maar nu niet zo veel meer. Als ik in slaap val, heb ik intense en zware dromen. Maar nu ben ik beter. Soms schrijf ik erover.